Ścieżka

Nie chcę zbyt wiele o sobie pisać. Nie lubię tego, nie umiem ubierać w konkretne słowa swojej osobowości, ani oceniać cech swojego charakteru.
Może po prostu napisze, jak wygląda moje funkcjonowanie.
Nie będę kłamała, nie jestem chyba do końca taka jak Wy. Nie głodzę się, tak mi się przynajmniej wydaje. Nie głodzę się, ale już nie raz ignorowałam swój głód. W końcu nauczyłam się poniekąd go kontrolować. Bo chyba o to tu chodzi, w tym wszystkim, każda z nas chce mieć kontrolę nad sobą, żeby to miało nad nią kontrolę. Człowiek czuje wtedy niesamowitą satysfakcję nie odczuwa wtedy swojej słabości.

Dobry bilans = dobre samopoczucie
Odmówienie sobie czegoś = dobre samopoczucie
Spalanie kalorii = dobre samopoczucie

Miewam chwilę słabości, przede wszystkim mam problem ze słodkościami. Jednak uczę się nad tym panować. Ostatnio nawet mi wychodziło, ale dzisiaj niestety moje uwielbienie cukru wygrało. Napiszę konkretnie, że zjadłam sporo ciasta. Nie histeryzuję, ale wiem, że muszę wypracować w sobie umiejętność brak potrzeby jedzenia słodkości, za dużo kalorii.

Za każdym razem kiedy udaje mi się zrealizować to, co sobie założyłam - ostatnio tym założeniem jest zredukowanie słodyczy do minimum, czuję adrenalinę, siłę, czuję, że wygrywam ona wygrywa.

Kiedy mój brzuch jest płaski, kiedy patrzę w lustro i widzę, że moje nogi zeszczuplały, dziękuje jej, że sprawia, że jestem wytrwała.

Kiedy przegram walkę ze sobą a lustro staje się przekleństwem otwiera mi oczy, nienawidzę jej liczę, że mi pomoże. Za to, że przez to przechodzę, że za każdym razem biorę do ręki kalorie, nie posiłek.

Kilka faktów o mnie :
Nienawidzę każdej sytuacji, w której trudno mi odmówić jedzenia.
Nienawidzę każdego miejsca, gdzie jest więcej jedzenia, niż w moich ustaleniach.
Nienawidzę ze sobą przegrywać, ponosić porażek.
Uwielbiam jeść poniżej normy.
Uwielbiam wystające kości.
Uwielbiam małe rozmiary ciuchów.
Kocham, gdy moja waga spada.
Kocham, gdy któraś z moich rzeczy stanie się na mnie luźniejsza.
Kocham jeść mniej niż inni.
Boję się, że jestem przez to nieszczęśliwa. A jeśli nie wiem co to znaczy być szczęśliwą..
Boję się posunąć o krok dalej, a jeśli to będzie krok za daleko, krok w przepaść.
Boję się być taką jak normalni ludzie.
Chcę...

przestać myśleć nieustannie o tym co zjem, z dnia na dzień zastanawiać się czy dam radę zjeść mniej niż dzisiaj, przestać ciągle liczyć kalorie, przestać chcieć chudnąć, przestać nienawidzić wyjść ze znajomymi, imprez rodzinnych, chcę żeby to przestało mnie paraliżować, przestać czuć ten ciągły ucisk

żyć, nie istnieć
poruszać się, nie być marionetką
myśleć, nie wykonywać schematy
czuć, nie uczyć się tłumić uczucia
mieć w ustach smak, nie kalorie
mieć na coś ochotę, nie odczuwać słabość
jeść, nie niszczyć sobie psychikę
oddychać, nie spalać kalorie
być człowiekiem, nie licznikiem kalorii
czuć się ze sobą dobrze, nie chcieć znikać


Chcę być wystarczająco chuda dla  niej siebie



Wiem, że stąd nie odejdę, stąd nie ma powrotu. Możesz jedynie zasłonić sobie oczy i udawać, że nie wiesz dokąd idziesz. Zawsze będę miała tą drogę u stóp. Tutaj każdy drogowskaz wskazuje ten sam kierunek. Jesteś tu tylko raz i na zawsze.